Εκτύπωση
Κατηγορία: Ειδήσεις

mposkopoulos

 

Παρατίθεται το άρθρο του φαρμακοποιού-συμβούλου κ. Πάρι Μποσκόπουλου, στο ειδικό αφιέρωμα "Το ΕΣΥ μετά το Μνημόνιο" της εφημερίδας ΕΠΕΝΔΥΤΗΣ.

Έχουν περάσει σχεδόν τρία χρόνια από τότε που ξεκίνησε η ανακοίνωση μιας σειράς μέτρων, με στόχο την περιστολή των φαρμακευτικών δαπανών στο πλαίσιο του μνημονίου οικονομικής πολιτικής, που έθετε συγκεκριμένους στόχους αναφορικά με το ανώτατο ύψος των δημόσιων δαπανών υγείας και φαρμάκου. Παρακολουθώντας τις εξελίξεις όλο αυτό το διάστημα και την πληθώρα των μέτρων που εξαγγέλλονται και τίθενται σε εφαρμογή, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε την προειδοποίηση των ειδικών. Δηλαδή ότι «η προσπάθεια μείωσης της δαπάνης κατά 50% μπορεί να οδηγήσει σε μείζονες στρεβλώσεις με δυο κυρίως μηχανισμούς: την υποκατάσταση φαρμακευτικής περίθαλψης με παρεμβατική νοσοκομειακή φροντίδα και τη μετακίνηση μεγάλου χρηματοδοτικού βάρους στα νοικοκυριά».

Επιπλέον, η συνολική μείωση της δαπάνης υγείας θα πρέπει σε κάθε περίπτωση να προβληματίσει, δεδομένου ότι σε περιόδους κρίσεων μειώνονται και οι ιδιωτικές δαπάνες υγείας. Μάλιστα, με βάση τη διεθνή εμπειρία, η μείωση των δαπανών υγείας σε σημαντικό βαθμό έχει αρνητική επίπτωση στο προσδόκιμο και στην ποιότητα ζωής.

Στο μεταξύ, αναφορικά με τις δαπάνες και την εξοικονόμηση, από τα στοιχεία που αναφέρονται, η πρόβλεψη είναι ότι το 2012 η δημόσια δαπάνη στο φάρμακο θα κλείσει στα 3,1 δισ. ευρώ, από τα 5,9 δισ. ευρώ το 2009. Για το 2013 αναμένεται να φτάσει στα 2,5 δισ. ευρώ, δηλαδή να εξοικονομηθούν άλλα 600 εκατ., που αναμένεται να αντληθούν από την εφαρμογή του θετικού κατάλογου συνταγογραφουμένων φαρμάκων και της ανακοστολόγησης, ενώ έπονται άλλοι τομείς. Όλα αυτά βέβαια είναι κάπως σχετικά, όπως έχει γίνει μέχρι τώρα, γιατί βασίζονται και στην ταχύτητα εφαρμογής των μέτρων. Αλλά αυτό που προκαλεί έκπληξη στον παρατηρητή των τεκταινόμενων είναι η έλλειψη συντονισμού, συχνότερα δε παρατηρούμε να αντικρούονται τα μέτρα και να μην επιτρέπουν την έγκαιρη, πλήρη και ορθολογική εφαρμογή τους.

Μετά την έγκριση του Ν. 4093 για την «Έγκριση Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2013-2016, Επείγοντα Μέτρα Εφαρμογής του Ν. 4046/2012 και του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2013-2016», που μπορεί να επιφέρει μεγαλύτερη πίεση στη λήψη μέτρων, η κατάσταση αυτή θα πρέπει να απασχολήσει σοβαρά αυτούς που έχουν την ευθύνη του σχεδιασμού τους, αλλά και την πολιτική ευθύνη. Διότι δεν είναι μόνο η φαρμακοβιομηχανία που βρίσκεται στα όριά της και τρέχει τον δικό της «μαραθώνιο», αλλά συμπάσχουν και άλλοι φορείς στην αλυσίδα του φαρμάκου, όπως οι φαρμακοποιοί, οι φαρμακέμποροι και πάνω απ' όλους οι ασθενείς.

Πρέπει, δε, να επισημανθεί ότι οι επιμέρους φορείς και οργανισμοί που καλούνται να εφαρμόσουν τα μέτρα στις πιο πολλές περιπτώσεις λειτουργούν υπερβαίνοντας και τις δυνάμεις τους βάσει των πόρων που έχουν στη διάθεσή τους. Μάλιστα, έχουν πρόσφατα καταγραφεί προσπάθειες φορέων που ανταποκρίθηκαν με τον καλύτερο τρόπο στην υλοποίηση και εφαρμογή τους, όπως του ΕΟΦ στην ανακοστολόγηση και της ΗΔΙΚΑ στην ηλεκτρονική συνταγογράφηση.

Τα μέτρα είναι πολλά και ποικίλα, όπως για την τιμολόγηση των φαρμάκων, οι θετικοί και αρνητικοί κατάλογοι συνταγογράφησης φαρμάκων, τα θεραπευτικά πρωτόκολλα, οι εκπτώσεις και επιστροφές προς τους φορείς κοινωνικής ασφάλισης, σε πολλές δε περιπτώσεις υπάρχει συχνή και απρόσμενη τροποποίησή τους. Απρόσμενη είναι πολλές φορές και η έκδοση νέων υπουργικών αποφάσεων, όπως έγινε πρόσφατα με την εισαγωγή έκτακτου τέλους για τα φαρμακευτικά προϊόντα που συμπεριλαμβάνονται στον θετικό κατάλογο συνταγογραφούμενων φαρμάκων και τα οποία αποζημιώνονται από τους φορείς κοινωνικής ασφάλισης. Σε εξέλιξη βρίσκεται ακόμα και ο κύκλος της εφαρμογής του θετικού καταλόγου συνταγογραφούμενων φαρμάκων, για τον οποίο θα πρέπει πρώτα να εκδοθεί άμεσα το διορθωτικό Δελτίο Τιμών Φαρμάκων, ώστε να ακολουθήσει ο υπολογισμός των νέων ασφαλιστικών τιμών κ.ο.κ.

Οι δαπάνες υγείας και φαρμάκου και ο περιορισμός τους αποτελούν κεντρικό σημείο αναφοράς και βασικό στόχο της πολιτικής για την υγεία.

Αλλά μήπως το φάρμακο έγινε ο μοναδικός στόχος; Μήπως και η έλλειψη συντονισμού στην εφαρμογή των μέτρων θα επιφέρει θεραπευτικά προβλήματα και μείωση του επιπέδου περίθαλψης; Κυρίως, πώς προστατεύονται οι ασθενείς, καθώς τα παραπάνω αποτελούν προϋποθέσεις για τη διασφάλιση της δημόσιας υγείας και της κοινωνικής συνοχής, τη βιωσιμότητα του συστήματος και κατ' επέκταση την απρόσκοπτη πρόσβαση των ασθενών στα φάρμακα και τις θεραπείες που έχουν ανάγκη; Η εδώ και αρκετό καιρό προτεινόμενη προς την πολιτική ηγεσία ανάγκη ολιστικής προσέγγισης στην υλοποίηση των δομικών αλλαγών και μεταρρυθμίσεων που χρειάζεται το φάρμακο και η συζήτηση μεταξύ πολιτείας και φαρμακοβιομηχανίας ενός πλαισίου συμφωνίας λήψης των απαραίτητων μέτρων θα ήταν η πλέον ενδεδειγμένη και αποτελεσματική λύση για όλους τους εταίρους.