Σημαντικά στοιχεία για τον υγειονομικό τομέα, το παρόν και το μέλλον του στην Ελλάδα του Μνημονίου, παρουσιάστηκαν κατά τη διάρκεια του 12ου Ετήσιου Συνεδρίου του Ελληνοαμερικανικού Επιμελητηρίου με θέμα "Από το Μνημόνιο στην Ανασυγκρότηση του Υγειονομικού Τομέα". Το "παρών" στο συνέδριο έδωσαν εκπρόσωποι της πολιτικής ηγεσίας και των φορέων που σχετίζονται με τομείς της Υγείας. Ακολουθούν στοιχεία από τις ομιλίες-παρεμβάσεις του υπουργού Υγείας Άδωνι Γεωργιάδη, του υφυπουργού Υγείας Αντώνη Μπέζα και του προέδρου του ΠΦΣ Κυριάκου Θεοδοσιάδη.
Πιο συγκεκριμένα, κατά τη διάρκεια της παρέμβασής του, ο υπουργός Υγείας κ. Άδωνις Γεωργιάδης εξέφρασε τη βούληση τόσο της Κυβέρνησης, όσο και της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Υγείας «για την εξασφάλιση καθαρών προϋποθέσεων και κανόνων που θα ισχύουν για όλους και θα είναι εκ των προτέρων γνωστές σε όλους, για ένα υγιές επιχειρηματικό περιβάλλον», με κινήσεις όπως η υπουργική απόφαση για την ανάρτηση του δελτίου τιμών των φαρμάκων στο Παρατηρητήριο Τιμών. Μάλιστα πρόσθεσε ότι «η ολοένα και ταχύτερη πληρωμή των ληξιπροθέσμων του ΕΟΠΥΥ είναι μια έμπρακτη απόδειξη της Κυβέρνησης για το πόσο αποφασισμένοι είμαστε να συμβάλλουμε στην εύρυθμη λειτουργία της αγοράς».
Στη συνέχεια ο Υπουργός Υγείας επισήμανε ότι «οι παρεμβάσεις δεν σταματούν στο φάρμακο. Ο τομέας της υγείας χρειάζεται γενική αναμόρφωση, για παράδειγμα στην πρωτοβάθμια φροντίδα, όπου η διαμόρφωση ενός ενιαίου δημόσιου φορέα θα είναι προϊόν διαλόγου και δεν έχουμε καταλήξει σε αποφάσεις». Αναφορικά με τις περιπτώσεις υπερσυνταγογράφησης ανέφερε ότι «Έχουμε εξελίξεις και σύντομα θα παρουσιάσω όλα τα στοιχεία. Η χώρα δεν μπορεί να συνεχίσει έτσι».
Ο υφυπουργός Υγείας, κ. Αντώνης Μπέζας, ανέφερε μεταξύ άλλων στην ομιλία του ότι:
Οι υπηρεσίες Υγείας στην Ελλάδα, από τη δεκαετία του 1980 και μετά, αναπτύχθηκαν αλματωδώς. Η ανάπτυξη τους βασίστηκε κυρίως στο δημόσιο τομέα, κι αυτό είχε ως συνέπειες:
1ον) Την ανορθολογική χωροταξική και λειτουργική κατανομή των δομών του ΕΣΥ, με αποτέλεσμα η χώρα από τη μία μεριά να διαθέτει ένα ιδιαίτερα πυκνό δίκτυο δημόσιων δομών Υγείας και από την άλλη, λόγω ακριβώς της πληθώρας αυτών των δομών, να εμφανίζονται φαινόμενα υποστελέχωσης και αδυναμίας εξυπηρέτησης των αναγκών των πολιτών.
2ον) Την πληθώρα των ασφαλιστικών Ταμείων με διαφορετικούς κανονισμούς παροχών το καθένα και διαφορετικές εισφορές για τους ασφαλισμένους τους, ασφαλιστικών Ταμείων των οποίων οι κλάδοι Υγείας έχουν ενωθεί πλέον στον ΕΟΠΥΥ.
3ον) Τη διείσδυση του ιδιωτικού τομέα, ο οποίος λειτούργησε διαχρονικά ως συμπληρωματικός του δημόσιου, μέσω ενός ιδιαίτερα διευρυμένου δικτύου ιδιωτών ιατρών και διαγνωστικών εργαστηρίων.
Με βάση αυτή την κατάσταση, η απουσία ουσιαστικού ελέγχου των οικονομικών του συστήματος και η μη σύνδεσή τους με τις παραγόμενες υπηρεσίες, οδήγησε σε υπέρογκες δαπάνες διαγνωστικών εξετάσεων, φαρμάκου και προμηθειών. Οι τιμές των ιατροτεχνολογικών προϊόντων και η χρήση φαρμάκων ήταν από τις υψηλότερες στην ΕΕ.
Τα οικονομικά της Υγείας επιδεινώθηκαν δραματικά, τα ελλείμματα των ασφαλιστικών Ταμείων προσέλαβαν εκρηκτικές διαστάσεις, οι προϋπολογισμοί αδυνατούσαν να ανταποκριθούν στις απαιτούμενες δαπάνες και ορισμένες από αυτές τις παθογένειες κληρονομήθηκαν από τον ΕΟΠΥΥ.
Ταυτόχρονα, όμως, η οικονομική κρίση δημιούργησε νέες, επιπλέον, προκλήσεις στο σύστημα Υγείας. Επηρέασε, μεταξύ άλλων, μια σειρά κοινωνικο-οικονομικούς παράγοντες που επιδρούν αρνητικά στην υγεία των πολιτών, όπως είναι το εισόδημα και η πρόσβαση στην κοινωνική ασφάλιση. Τα συστήματα κοινωνικής ασφάλισης ήταν τα πρώτα που επλήγησαν, η ανεργία αυξήθηκε σημαντικά και η οικονομική δυσχέρεια και η φτώχεια εντάθηκαν.
Μέσα σε αυτό το δυσάρεστο και εκρηκτικό περιβάλλον, καλούμαστε να κινηθούμε σήμερα ως πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Υγείας. Η πορεία που διανύουμε, δεν είναι ανέφελη, εντελώς αντίθετα είναι δύσκολη και γεμάτη εμπόδια και απαιτεί να τηρηθούν λεπτές ισορροπίες ώστε να μην επηρεαστεί η λειτουργικότητα και η αποτελεσματικότητα του συστήματος.
Όλοι πλέον αναγνωρίζουν, ότι μία από τις βασικότερες παραμέτρους εξόδου της χώρας από την κρίση, είναι η ανασυγκρότηση και η προσαρμογή του χώρου της Υγείας στα νέα δεδομένα. Και η προσαρμογή αυτή επιβάλλει τον άμεσο σχεδιασμό και την επείγουσα υλοποίηση μιας σειράς διαρθρωτικών αλλαγών σε όλα τα επίπεδα, με συνακόλουθες επιδράσεις στη λειτουργία, τόσο του δημόσιου όσο και του ιδιωτικού τομέα.
Αυτές οι διαρθρωτικές αλλαγές θα πρέπει να έχουν τρεις βασικούς στόχους:
1ον) Τη βελτίωση της υγείας του πληθυσμού.
2ον) Τη βελτίωση της ανταποκρισιμότητας του συστήματος Υγείας στις προσδοκίες των πολιτών.
3ον) Τη δικαιοσύνη στη χρηματοδότηση του συστήματος.
Kαι συμπλήρωσε αναφερόμενος στο ρόλο και την αποστολή του ΕΟΠΥΥ, ως παρόχου και αγοραστή ταυτόχρονα υπηρεσιών Υγείας, "δεν νομίζω ότι θα πρέπει να υπάρχει καμία αμφισβήτηση για δύο πράγματα: ότι ο στόχος του Υπουργείου Υγείας είναι να υπάρχει ισχυρή, δημόσια και δωρεάν Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας και ότι όποιες αλλαγές υπάρξουν, θα γίνουν χωρίς αιφνιδιασμούς και θα προέλθουν αξιοποιώντας τις μελέτες που έχουν γίνει, τη συσσωρευμένη εμπειρία των ειδικών και μετά από εξαντλητικό διάλογο με όλους τους εμπλεκόμενους φορείς."
Στο πλαίσιο του προγράμματος του συνεδρίου, την Παρασκευή 20 Σεπτεμβρίου, ο πρόεδρος του Πανελληνίου Φαρμακευτικού Συλλόγου, κ. Κυριάκος Θεοδοσιάδης, παρεμβαίνοντας στις εργασίες του 12ου Συνεδρίου HEΑLTHWORLD, έκανε την ακόλουθη τοποθέτηση με αφορμή τη συζήτηση με θέμα:ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΗ ΚΑΙ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ ΩΣ ΠΡΟΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΑ ΜΙΑΣ "ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗΣ" ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ
"Θα διακινδυνεύσω να φανεί κοινότοπη η αρχική μου παρέμβαση, υπενθυμίζοντας τη λαϊκή σοφή παροιμία, που λέει: «όπου λαλούν πολλοί κοκόροι, αργεί να ξημερώσει».
Θα το κάνω όμως, γιατί στην περίπλοκη εποχή μας συμβαίνει κάτι διαφορετικό: όπου λαλούν πολλοί κοκόροι, είτε δεν ξημερώνει καθόλου, είτε ξημερώνει από λάθος μεριά.
Και εξηγούμαι: πριν καθορίσουμε την τεκμηρίωση και τη συναίνεση, ως προαπαιτούμενα μιας παραγωγικής πολιτικής, θα πρέπει να έχουμε καθορίσει ένα κοινό στόχο για αυτήν την πολιτική.
Ποιος είναι ο στόχος μας;
Υπάρχει κοινός στόχος;
Το ΥΥΚΑ θα πει ότι ναι, υπάρχει, και είναι η Ανασυγκρότηση του Υγειονομικού Τομέα.
Οι δανειστές μας θα πουν ότι είναι η επίτευξη των στόχων του Μνημονίου.
Οι κλαδικές επιστημονικές οργανώσεις, μαζί κι εμείς, θα πούμε ότι είναι η αξιοπρεπής περίθαλψη του ελληνικού λαού.
Όπως την εννοεί καθένας μας, προτάσσοντας κάθε φορά τη δική του οπτική.
Άρα, πριν μπούμε στη συζήτηση της παραγωγής πολιτικής, θα πρέπει να συμφωνήσουμε, να συναινέσουμε σε έναν κοινό στόχο.
Αυτό είναι το πιο βασικό προαπαιτούμενο.
Ένα δεύτερο προαπαιτούμενο, είναι η αποφυγή του ολισθηρού δρόμου του λαϊκισμού, από κάθε συνομιλητή, στο όνομα της υπεράσπισης του κλάδου του.
Με θλίψη σκέφτομαι τα όσα ανταλλάσσονται ανάμεσα σε κάποιους φορείς ή πρόσωπα, κάθε φορά που τίθενται σοβαρά θέματα, όπως πχ ο τρόπος συνταγογράφησης των γενοσήμων, χωρίς να σταθώ στο αν είναι γιατροί, φαρμακοποιοί, διαγνωστικά κέντρα η κλινικάρχες.
Αντί να συζητάνε για το μείζον, κάποιοι περιλούουν τους άλλους με χαρακτηρισμούς. Εδώ, λοιπόν έρχεται η ανάγκη τεκμηρίωσης. Τα διάφορα επιχειρήματα του τύπου «πουθενά δεν συμβαίνει αυτό», ή «σε όλο τον κόσμο ισχύει το άλλο», έχουν τόση αξία, όσο και μια δεκάρα προ της έλευσης του ευρώ.
Τέλος, ένα τρίτο προαπαιτούμενο, είναι η όποια συζήτηση να μη γίνεται με το μαχαίρι στο λαιμό.
Συνήθως, όλοι τρέχουμε εσπευσμένα γύρω από ένα τραπέζι, όταν πρόκειται να δούμε τι θα πούμε στην τρόϊκα, ή όταν πρέπει να μοιραστούν κάποια λιγοστά χρήματα.
Μοιραίο είναι, όχι συναίνεση να μην υπάρχει, αλλά αντιπαράθεση. Για τον λόγο αυτό είναι απόλυτα χρήσιμες συναντήσεις, όπως η σημερινή.
Άρα, κλείνοντας, θεωρώ ότι για την παραγωγή πολιτικής στον Υγειονομικό τομέα, πρώτα–πρώτα πρέπει να συμφωνήσουμε στο στόχο μας. Για εμάς, ο στόχος είναι ένας:
Αξιοπρεπής περίθαλψη του Ελληνικού λαού, κάτι που σε ότι μας αφορά, περιλαμβάνει την αξιοπρεπή φαρμακευτική περίθαλψη. Από εκεί και πέρα, για το πώς θα την πετύχουμε, μέσα στο σημερινό πιεστικό οικονομικό πλαίσιο, απαιτείται να συμβάλουμε όλοι με τεκμηριωμένες προτάσεις.
Όσον αφορά εμάς, τους φαρμακοποιούς, είμαστε έτοιμοι να σας τις καταθέσουμε."
