Ένας στους δέκα ασθενείς που επισκέπτονται τον οδοντίατρο πάσχουν από κάποιο γενικό νόσημα. Οι υπερτασικοί ασθενείς στην Ελλάδα ξεπερνούν τους 2.120.000 ενώ άλλοι 700.000 πάσχουν από καρδιοαγγειακά νοσήματα κάποιας μορφής, που αποτελούν την 1η αιτία θανάτου στις χώρες του δυτικού κόσμου. Τα παραπάνω στοιχεία αναφέρθηκαν σε ημερίδα που διοργάνωσε ο Οδοντιατρικός Σύλλογος Αττικής με θέμα «Την αντιμετώπιση του ασθενούς με βεβαρημένο ιατρικό ιστορικό στο Οδοντιατρείο».
Όπως τόνισε ο συντονιστής της Ημερίδας Καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Ι. Ιατρού, ιδιαίτερη σημασία έχουν όλες οι πρωτοβουλίες που αφορούν στην Συνεχιζόμενη Εκπαίδευση. Ανέφερε ότι σήμερα με την αύξηση του μέσου όρου ζωής και του προσδόκιμου επιβίωσης των Ελλήνων (77,59 έτη για τους άνδρες και 82.93 έτη για τις γυναίκες), οι Οδοντίατροι όλο και περισσότερο έρχονται αντιμέτωποι με ασθενείς που στο ιστορικό τους αναφέρουν συνυπάρχουσες παθήσεις, που με διάφορους τρόπους εμπλέκονται στην παροχή οδοντιατρικών υπηρεσιών. Επομένως θα πρέπει να ενημερώνονται για τις σύγχρονες γνώσεις για την ασφαλή οδοντιατρική αντιμετώπιση των ασθενών της κατηγορίας αυτής.
Μιλώντας για το θέμα των εγκύων με οδοντιατρικά προβλήματα, η Νάντια Θεολόγη-Λυγιδάκη, Λέκτορας Στοματικής και Γναθοπροσωπικής Χειρουργικής, Οδοντιατρικής Σχολής ΕΚΠΑ, ανέφερε πως χρειάζεται αντιμετώπιση με προσοχή και υπευθυνότητα από τον Οδοντίατρο, για την αποφυγή δυσάρεστων συμβαμάτων. Απαραίτητη είναι η λήψη καλού ιστορικού σχετικά με την παρούσα εγκυμοσύνη, αλλά και για τυχόν προβλήματα σε προηγούμενη ή αποβολές.
Η κυρία Λυγιδάκη τόνισε πως «σημαντικό είναι η έγκυος να μην τοποθετείται στην έδρα σε ύπτια θέση, ειδικά στο 3ο τρίμηνο της κύησης, για αποφυγή συμπτωμάτων από την πίεση της κάτω κοίλης φλέβας. Εξάλλου πρέπει να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη η υπερευαισθησία της εγκύου και του περιβάλλοντός της και να επιδιώκεται η ελάττωση του άγχους της εγκύου από την όποια οδοντιατρική παρέμβαση. Σε περίπτωση που η εγκυμοσύνη ήδη παρουσιάζει προβλήματα συστήνεται αντιμετώπιση σε νοσοκομειακό περιβάλλον».
Γενικά κατά την κύηση συμβαίνουν σημαντικές μεταβολές στις φυσιολογικές λειτουργίες της γυναίκας σε σχετικά σύντομο χρόνο, με κυριότερες την ταχεία αύξηση του βάρους της, την καρδιακή προσαρμογή με αύξηση του όγκου αίματος και του καρδιακού έργου, την αύξηση του βασικού μεταβολισμού, τις ορμονικές μεταβολές, την προς τον θώρακα μετατόπιση του διαφράγματος. Μπορεί όμως να προκύψουν σοβαρές επιπλέον δυσλειτουργίες όπως εμφάνιση υπέρτασης, αναιμία, σακχαρώδης διαβήτης, οίδημα κάτω άκρων, σύνδρομο κοίλης φλέβας. Εξάλλου δεν είναι ήσσονος σημασίας η επίδραση της ορμονικής μεταβολής στην ψυχολογία της εγκύου, που συχνά είναι υπερευαίσθητη και ευάλωτη παρουσιάζοντας αντιδράσεις που μεταβάλλονται γρήγορα, ενώ έχει ανησυχίες και πιθανόν και φοβίες για οτιδήποτε επεμβατικό κατά την διάρκεια της κύησης.
Ο Οδοντίατρος συστήνεται να παρακολουθεί την γυναίκα για τυχόν προβλήματα στο στόμα λόγω της εγκυμοσύνης όπως αιμορραγίες από τα ούλα ή ουλίτιδα, ή ανάπτυξη επουλίδας της κύησης, να παρεμβαίνει κυρίως για ανακούφιση από τον πόνο και για αντιμετώπιση φλεγμονής και να προγραμματίζει οδοντιατρικές πράξεις που μπορούν να περιμένουν μετά τον τοκετό. Μπορεί να χορηγήσει σαν παυσίπονο παρακεταμόλη, αντιβίωση αμοξυκιλλίνη ή κεφαλοσπορίνη ενώ μπορεί να πραγματοποιήσει τοπική αναισθησία με προσοχή στην χορηγούμενη ποσότητα. Οπωσδήποτε απαιτείται ενημέρωση και συνεννόηση και με το γυναικολόγο.
Στην Ημερίδα καταξιωμένοι επιστήμονες αναφέρθηκαν στην αντιμετώπιση ασθενών με λοιμώδη νοσήματα , σε ασθενείς που λαμβάνουν δισφωσφονικά , που αντιμετωπίζουν ενδοκρινολογικά και καρδιολογικά προβλήματα, με προβλήματα ουροποιητικού και στους νευροψυχιατρικούς ασθενείς.
Όπως τόνισε ο πρόεδρος του Ο.Σ.Α. κ. Αθανάσιος Υφαντής η ημερίδα αυτή εντάσσεται σε μια σειρά επιμορφωτικών εκδηλώσεων του Συλλόγου, που διοργανώνονται με στόχο την πληρέστερη επιμόρφωση των οδοντιάτρων στις σύγχρονες συνθήκες άσκησης της Οδοντιατρικής.
Ο ΟΣΑ, κατέληξε ο κ. Υφαντής, τηρεί απαρέγκλιτα την υποχρέωσή του για δια βίου εκπαίδευση των μελών του χάρη στην άριστη συνεργασία με την Οδοντιατρική σχολή του ΕΚΠΑ και στο έργο της επιστημονικής επιτροπής τους οποίους και ευχαριστούμε.
