Σε άρθρο του στο "ΒΗΜΑ της Κυριακής", ο αντιπρόεδρος του Φαρμακευτικού Συλλόγου Αττικής, κ. Γιάννης Δαγρές, αναφερόμενος στην έκθεση του ΟΟΣΑ, επισημαίνει ότι "κοντολογίς, η «Εκθεση» αυτή πρότεινε με ανατριχιαστική ελαφρότητα ούτε λίγο ούτε πολύ την κατάργηση του φαρμακευτικού επαγγέλματος, χωρίς φυσικά να μπορεί να προτείνει με τι το αντικαθιστά για να ικανοποιήσει την ανάγκη που αυτό καλύπτει, αφού κάτι τέτοιο εναλλακτικό απλώς δεν υπάρχει." Παρατίθεται το άρθρο του κ. Δαγρέ:
Το κείμενο που κραδαίνει στα χέρια του ο υπουργός Ανάπτυξης με ομολογουμένως παιδικό ενθουσιασμό, η Εκθεση ΟΟΣΑ, τελικά αποδείχθηκε πολύ λιγότερο «εμπνευσμένο» από όσο διαφημίστηκε.
Για τον χώρο του φαρμάκου, μεταξύ άλλων γραφικών, περιέχει κατά σειρά:
• Μια οικονομικά επιζήμια και υγειονομικά επικίνδυνη πρόταση, την απελευθέρωση της τιμής και της διάθεσης των φαρμάκων που δεν συνταγογραφούνται (ΜΥΣΥΦΑ) εκτός φαρμακείων.
• Μια αντισυνταγματική πρόταση, την άρση των γεωγραφικών ρυθμίσεων στις αδειοδοτήσεις φαρμακείων.
• Μια πρόταση που... αντιβαίνει το Ευρωπαϊκό Δίκαιο (!) και τελεσίδικες αποφάσεις Ανωτάτων Ευρωπαϊκών Δικαστηρίων, την πρόβλεψη μη φαρμακοποιοί να κατέχουν και να εκμεταλλεύονται φαρμακεία.
Στην πορεία αποδείχθηκε ότι το κείμενο αυτό, αν και είχε το σήμα του ΟΟΣΑ, δεν ήταν... του ΟΟΣΑ(!). Είχε γραφτεί από έλληνες συνεργάτες του νυν υπουργού Ανάπτυξης, υπαλλήλους της... Επιτροπής Ανταγωνισμού και ελληνικών Οικονομικών Ινστιτούτων και ένας Θεός ξέρει ποιον άλλο.
Δεν είναι να απορεί λοιπόν κανείς που οι φαρμακοποιοί αρχικά του επιτέθηκαν με σφοδρότητα - που ήταν λογικό - αλλά στη συνέχεια στην επίθεση προσέθεσαν και τον χλευασμό. Και φυσικά στα μάτια της κοινής γνώμης εκτέθηκε ανεπανόρθωτα και ο νυν υπουργός Ανάπτυξης που επιχείρησε να παραπλανήσει έναν αμήχανο κόσμο επικαλούμενος την «Εκθεση» αυτή.
Κοντολογίς, η «Εκθεση» αυτή πρότεινε με ανατριχιαστική ελαφρότητα ούτε λίγο ούτε πολύ την κατάργηση του φαρμακευτικού επαγγέλματος, χωρίς φυσικά να μπορεί να προτείνει με τι το αντικαθιστά για να ικανοποιήσει την ανάγκη που αυτό καλύπτει, αφού κάτι τέτοιο εναλλακτικό απλώς δεν υπάρχει.
Η αυτοπρόσωπη παρουσία του φαρμακοποιού και η απεριόριστη νομική ευθύνη στην άσκηση του επαγγέλματος είναι, μαζί με την απαραίτητη επιστημονική κατάρτιση ανωτάτου πανεπιστημιακού επιπέδου και τον πρωτεύοντα ρόλο της Δημόσιας Υγείας τον οποίο εξυπηρετεί το φαρμακείο, αυτά τα χαρακτηριστικά που διακρίνουν σαφώς και αγεφύρωτα τον φαρμακοποιό από οποιονδήποτε άλλο διαχειρίζεται ένα κοινό κατάστημα από αυτά που βλέπουμε όταν περπατάμε στον δρόμο.
Τις τελευταίες ημέρες ζούμε τη δεύτερη πράξη των αμετανόητων τιμητών των προτεινόμενων σουρεαλιστικών αλλαγών στα φαρμακεία. Την απόπειρα να μετατραπούν με το ζόρι σχεδόν οι ίδιοι οι φαρμακοποιοί και θεσμικά από επιστήμονες υγείας σε επιχειρηματίες περιορισμένης ευθύνης.
Οσοι φαρμακοποιοί έχουν πολλά λεφτά (τα «ρετιρέ» του κλάδου κατά σύμπτωση, κάτι που δίνει και αφορμή για διόλου κολακευτικά σχόλια σε βάρος αυτής της ολιγάριθμης και με προνομιακές προσβάσεις στην ηγεσία της κυβέρνησης μερίδας του κλάδου) προτείνεται να μπορούν να... έχουν περισσότερα του ενός φαρμακεία (!), δηλαδή θα μπορούν να πάψουν να έχουν αυτοπρόσωπη παρουσία και να εργάζονται σαν φαρμακοποιοί απεριόριστης ευθύνης. Σαν κανονικοί φαρμακοποιοί δηλαδή.
Την ευθύνη απέναντι στους ασθενείς φυσικά ας ψάξουν οι ίδιοι οι ασθενείς να τη βρουν μόνοι τους. Εδώ μιλάμε για μπίζνες. Με ευθύνες και υγειονομικές ασφάλειες θα ασχολούμαστε; Νέες εποχές, νέα επικίνδυνα ήθη. (Αν)ηθικά και φιλοδοξώντας να επιβληθούν νόμιμα πάντα, σε μια χώρα που κατά τα άλλα πασχίζει να πείσει ότι προσπαθεί να ξεπεράσει τις τριτοκοσμικές συμπεριφορικές αμαρτίες του παρελθόντος.
