Δευτέρα 16 Μαΐου, 2011. Η φαρμακευτική αγωγή με παρικαλσιτόλη αποτελεί σημαντική συμπληρωματική θεραπεία, στην προστασία της νεφρικής και καρδιαγγειακής λειτουργίας, των ασθενών με Χρονια Νεφρική Νόσο και Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου ΙΙ. Τα νέα δεδομένα προκύπτουν από τη μελέτη VITAL, τα αποτελέσματα της οποίας δημοσιεύονται στο επιστημονικό περιοδικό "The Lancet", με συγγραφείς τον καθηγητή Dick de Zeeuw, του Τμήματος Κλινικής Φαρμακολογίας του Πανεπιστημιακού Groningen, στην Ολλανδία, και τους συνεργάτες του.
Οι ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη ενδέχεται να διατρέχουν υψηλό υπολειπόμενο νεφρικό και καρδιαγγειακό κινδύνου, ακόμη και όταν υποβάλλονται σε κλασικές θεραπείες με αναστολείς του μετατρεπτικού ενζύμου της αγγειοτενσίνης (αΜΕΑ) ή/και αναστολείς του υποδοχέα της αγγειοτενσίνης (ΑΤ).
Ο κίνδυνος που διατρέχουν οι ασθενείς καταγράφεται με τη μέτρηση των επιπέδων πρωτεϊνών στα ούρα, όπου τα υψηλά επίπεδα πρωτεϊνών (λευκωματουρία) υποδεικνύουν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης καρδιαγγειακών και νεφρικών επιπλοκών. Η μείωση της λευκωματουρίας ενδέχεται να είναι πολύ σημαντική για την περαιτέρω μείωση του κινδύνου νεφρικών ή/και καρδιαγγειακών συμβαμάτων.
Οι ερευνητές επισημαίνουν: «Έχουμε αποδείξει ότι η χορήγηση 2 μg παρικαλσιτόλης καθημερινά για 24 εβδομάδες μείωσε την υπολειπόμενη λευκωματουρία, σε ασθενείς με διαβητική νεφροπάθεια τύπου 2 στους οποίους χορηγούνταν σταθερές δόσεις αναστολέων ΜΕΑ ή ΑΤ, ιδιαίτερα σε εκείνους με υψηλή πρόσληψη διαιτητικού άλατος. Οι υπάρχουσες φαρμακευτικές στρατηγικές έχουν ουσιαστικούς περιορισμούς και δεν είναι επιτυχείς μέχρι σήμερα. Ωστόσο, η παρικαλσιτόλη θα μπορούσε να είναι μια σημαντική συμπληρωματική θεραπεία». Παράλληλα, γίνεται ανάλυση της σημαντικής δράσης της παρικαλσιτόλης ακόμη και όταν η πρόσληψη διαιτητικού άλατος είναι υψηλή, σημειώνοντας: «Η αντίσταση στη θεραπεία με αναστολέα ΜΕΑ/αναστολέα ΑΤ συμβαίνει σε ανθρώπους με υψηλή πρόσληψη διαιτητικού άλατος, και η συμμόρφωση σε δίαιτες με ελάχιστο νάτριο είναι επιθυμητή αλλά δύσκολη, ειδικά σε ασθενείς με διαβητική νεφροπάθεια οι οποίοι ήδη ακολουθούν περιορισμένες δίαιτες». Οι ερευνητές καταλήγουν: «Επομένως, η παρικαλσιτόλη θα μπορούσε να είναι χρήσιμη για την προστασία των νεφρών στον μεγαλύτερο αριθμό ατόμων με διαβήτη τύπου 2 που είναι ανθεκτικός στην παρέμβαση με ΑΜΕΑ/ΑΤ και ακολουθούν δίαιτα με υψηλή πρόσληψη άλατος.»
Επίσης, οι δρ Merlin C Thomas και δρ Mark E Cooper, του Ινστιτούτου Baker IDI Heart and Diabetes Institute της Μελβούρνης, στην Αυστραλία, σχολιάζουν: «Μακροχρόνιες και μεγαλύτερες κλινικές δοκιμές σε ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη θα πρέπει τώρα να εξετάσουν εάν αυτά τα ανάλογα μπορούν να μειώσουν τη θνητότητα και τα καρδιαγγειακά συμβάματα, όπως φαίνεται από τις μελέτες σε ασθενείς με νεφρική νόσο τελικού σταδίου».
