«Δεν θα επιτρέψουμε την περαιτέρω μείωση των εσόδων μας,
διότι έχουμε φτάσει στα όρια της επιβίωσης»
Κύριε Θεοδοσιάδη, βρισκόμαστε εν μέσω ραγδαίων εξελίξεων για το φάρμακο και το ελληνικό φαρμακείο σήμερα, στην εποχή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Πώς έχει διαμορφωθεί η κατάσταση και τι προβλέπετε για το άμεσο μέλλον;
Είναι αλήθεια ότι η χρονιά που διανύουμε είναι χρονιά ανακατατάξεων όχι μόνο για το φάρμακο, αλλά και για την οικονομική και κοινωνική ζωή της χώρας μας.
Η Κυβέρνηση αναφέρεται σε ένα ύψος φαρμακευτικής δαπάνης που κατά την εκτίμησή της είναι υπερβολικά μεγάλο. Κατά τη δική μας εκτίμηση, όμως, υπάρχουν στοιχεία υπερβολής, αλλά όχι στον βαθμό που η Κυβέρνηση παρουσιάζει, και φοβόμαστε ότι η ανάγκη βελτίωσης των δημοσιονομικών δεδομένων και η βιασύνη να ληφθούν μέτρα που θα έχουν δημοσιονομικό όφελος και μείωση δαπανών των ασφαλιστικών ταμείων οδηγεί σε βιαστικές λύσεις, χωρίς τον απαραίτητο προγραμματισμό και την αναγκαία προετοιμασία.
Τα δεδομένα που υπάρχουν είναι ότι τα ακαθάριστα έσοδα των φαρμακείων μειώνονται καθημερινά, εξαιτίας και της μείωσης των τιμών και της συνταγογραφίας, αλλά γενικότερα και της συρρίκνωσης των οικονομικών δυνατοτήτων των ελλήνων πολιτών.
Το φαρμακείο, το τελευταίο εξάμηνο, δέχτηκε μια σειρά από χτυπήματα που έχουν να κάνουν, όχι μόνο με τη μείωση των τιμών, αλλά και τη μείωση της επαγγελματικής ύλης που διαθέτουν από τον χώρο τους, που ένα μέρος εξ αυτών διοχετεύτηκε προς τις ιδιωτικές κλινικές, ένα μέρος προς τα νοσοκομεία, και, τέλος, ένα σημαντικό μέρος των φαρμάκων που χορηγούνται από τα φαρμακεία δεν συνταγογραφούνται πλέον.
Επιπλέον, υπάρχει ένα κλίμα ενοχοποίησης των φαρμακοποιών και των υγειονομικών γενικότερα, το οποίο δημιουργεί δυσάρεστες καταστάσεις που σε πολλές περιπτώσεις θίγουν την εικόνα του κλάδου. Η Κυβέρνηση, διά στόματος του αρμόδιου υπουργού, διακηρύσσει ότι η φαρμακευτική δαπάνη πρέπει το 2011 να φτάσει στα επίπεδα που ήταν το 2004, δηλαδή σε δύο χρόνια να μειωθεί στο μισό, χωρίς παράλληλα να λαμβάνεται κανένα μέτρο που να επαναφέρει τα έξοδα των φαρμακοποιών στα επίπεδα του 2004. Διότι δεν θα υπήρχε αντίρρηση στη μείωση των εσόδων, αν υπήρχε αντίστοιχη μείωση στα έξοδα.
Το γεγονός αυτό οδηγεί σε πρόβλημα βιωσιμότητας πολλά φαρμακεία, τα οποία έχουν φτάσει στο κόκκινο, ή είναι λίγο πριν από το κόκκινο, και χάρη στη βοήθεια των Φαρμακευτικών Συνεταιρισμών, ανά τη χώρα, καταφέρνουν να επιβιώνουν. Αυτό, όμως, δεν είναι δυνατόν να επιτυγχάνεται σε μόνιμη βάση.
Από την άλλη πλευρά, η έλλειψη ρευστότητας εξαιτίας της αδυναμίας των ασφαλιστικών ταμείων να πληρώσουν τις υποχρεώσεις τους, οδηγεί σε στροφή των φαρμακοποιών προς το τραπεζικό σύστημα, με αιτήσεις δανεισμού, που γίνονται με όρους δυσβάστακτους για τα σημερινά οικονομικά δεδομένα και μειώνεται, έτσι, ακόμα μια φορά το κέρδος του φαρμακείου.
Αυτά είναι τα δεδομένα που υπάρχουν σήμερα. Το φαρμακείο, αυτή τη στιγμή, βρίσκεται, κατά μέσον όρο, στο -30% από πλευράς ακαθαρίστων εσόδων και κερδών, σε σχέση με τον αντίστοιχο μήνα του προηγούμενου έτους, και δεν ξέρουμε αν θα σταματήσει στο επίπεδο αυτό η κατηφόρα ή αν θα έχουμε περαιτέρω επιδείνωση.
Ποιες θα είναι οι επόμενες κινήσεις των φαρμακοποιών;
Καταρχήν να πω ότι οι μέχρι τώρα κινήσεις των φαρμακοποιών ήταν ιδιαίτερα προσεκτικές, καθώς οι φαρμακοποιοί, ξέροντας ότι κινούν ένα ευαίσθητο προϊόν, όπως είναι το φάρμακο, που προστατεύει ή αποκαθιστά τη Δημόσια Υγεία, θέλησαν να κάνουν λελογισμένη χρήση των δυνατοτήτων τους, χωρίς να οδηγηθούν σε ακραίες αντιδράσεις που, υπό τις παρούσες συνθήκες, θα ήταν ίσως και αναμενόμενες.
Για τον λόγο αυτό υπέστησαν αγόγγυστα μείωση των εσόδων τους και απώλεια επαγγελματικής ύλης, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις και οι ίδιοι οι φαρμακοποιοί πρότειναν κάποια μέτρα που θα ελάφρυναν το ασφαλιστικό σύστημα. Νομίζω, όμως, ότι είμαστε πλέον οριακά. Εάν συνεχιστεί αυτή η λογική, θα οδηγηθούμε σε κινήσεις που θα θέλουν να βάλουν φραγμό σε μια κατηφόρα, κοινωνικής και οικονομικής απαξίωσης του φαρμακείου.
Η ατμόσφαιρα που δημιουργείται από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, που θέλει να παρουσιάσει τον φαρμακοποιό ως τον απατεώνα που έχει ληστέψει τα χρήματα των ασφαλιστικών ταμείων, εμείς δεν θα επιτρέψουμε να υπάρξει. Επίσης, δεν θα επιτρέψουμε την περαιτέρω μείωση των εσόδων μας, διότι έχουμε φτάσει στα όρια της επιβίωσης, όσο και αν φαίνεται παράδοξο, καθώς στην κοινωνία έχει κατοχυρωθεί στη συνείδηση του πολίτη ότι το φαρμακείο είναι μια ευημερούσα ατομική επιχείρηση.
Η εικόνα αυτή, όμως, ξεθωριάζει καθημερινά, τόσο στα δικά μας μάτια, όσο και στα μάτια της κοινωνίας. Δεν θα επιτρέψουμε να συνεχιστεί αυτή η πορεία.
