Σε εκδήλωση που πραγματοποίησε τη Δευτέρα 11 Μαϊου 2015 η Πανελλήνια Ένωση Φαρμακοβιομηχανίας, με θέμα "Ενημέρωση για θέματα Υγείας και Φαρμακευτικής Πολιτικής", ο επιστημονικός σύμβουλος της ΠΕΦ, κ. Μάρκος Ολλανδέζος, επισήμανε ότι στην Ελλάδα, η δημόσια δαπάνη υγείας υπολογίζεται στο 5% του ΑΕΠ και η δημόσια φαρμακευτική δαπάνη κατά κεφαλή 30% χαμηλότερα από το μ.ο. της Ευρωζώνης.
Στο ερώτημα "γιατί η φαρμακευτική δαπάνη των 2 δισ. € δεν επαρκεί;", η ΠΕΦ απαντά:
• Γιατί δεν καλύπτονται οι ανάγκες των ασθενών.
• Γιατί η προσαρμογή στα 2 δισ. € επιτυγχάνεται λογιστικά μέσω της επιβολής εξοντωτικών rebate και clawback πέρα από τα όρια βιωσιμότητας της φαρμακευτικής αγοράς.
• Γιατί η προσαρμογή στα 2 δισ. € συνεπάγεται επιμερισμό υψηλού κόστους συνασφάλισης (για τους ασθενείς), γεγονός που δημιουργεί προβλήματα συμμόρφωσης και πρόσβασης στις θεραπείες.
• Γιατί είναι αδύνατη η προσαρμογή σε επίπεδα δαπάνης προ του 2003.
Κατά τη διάρκεια της παρουσίασης δόθηκε έμφαση στο ότι το πρόβλημα της δαπάνης ΔΕΝ είναι πλέον θέμα τιμολόγησης. Επισημάνθηκε δε ότι:
• Θα πρέπει να εστιάσουμε όχι στις ονομαστικές τιμές των φαρμάκων, αλλά στις τιμές στις οποίες αυτά αποζημιώνονται από τους ασφαλιστικούς φορείς και το σύστημα υγείας και στο κόστος για τους ασθενείς.
• Οι τιμές έχουν ήδη μειωθεί δραστικά στο όριο της βιωσιμότητας πολλών φαρμάκων.
• Παρά τη δραματική μείωση τιμών από το 2010 μέχρι σήμερα, η φαρμακευτική δαπάνη εξακολουθεί να τροφοδοτείται κατά κύριο λόγο από την κατανάλωση και το προϊοντικό μείγμα που συνταγογραφείται. (Σχέση προστιθέμενης αξίας των παλαιών-φθηνών έναντι των νεώτερων-ακριβότερων φαρμάκων).
• Η μείωση της δαπάνης μέχρι σήμερα είναι αποτέλεσμα βίαιων παρεμβάσεων στις τιμές, υποχρεωτικών εκπτώσεων και επιστροφών -rebate & clawback, δηλαδή μέτρων άμεσου αποτελέσματος. Αντίθετα, τα διαρθρωτικά μέτρα, η ορθολογική συνταγογράφηση, ο έλεγχος της κατανάλωσης και της υποκατάστασης, απαιτούν συστηματικές δράσεις μακροχρόνιου ορίζοντα.
• Κάθε περαιτέρω προσπάθεια εξοικονόμησης μέσω των τιμών, θα πρέπει να συνυπολογίζει τις συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί μετά τις εξοντωτικές μειώσεις των τελευταίων χρόνων, ιδιαίτερα στις τιμές των γενοσήμων, και τον κίνδυνο απόσυρσης παλαιότερων φαρμάκων μέσω της τιμολογιακής απαξίωσης τους και της υποκατάστασης τους από νεώτερα ακριβότερα. Αυτό θα είχε αρνητικές συνέπειες σε βάρος των ασθενών και της δημόσιας ασφάλισης.
