ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ ΤΟΥ ΓΕΝΕΤΙΣΤΗ ΚΡΕΓΚ ΒΕΝΤΕΡ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΤΟΥ ΣΤΑΝΦΟΡΝΤ

Οι επιστήμονες ανοίγουν τον δρόμο για την κατανόηση περίπλοκων ασθενειών, όπως ο καρκίνος και το Αλτσχάιμερ, και τον ταχύτερο σχεδιασμό φαρμάκων. (Πηγή: ethnos.gr, της Έρης Πανσέληνα)

Μετά τη δημιουργία του πρώτου οργανισμού με συνθετικό γονιδίωμα, το ινστιτούτο του γενετιστή Κρεγκ Βέντερ παρουσιάζει -σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ- ακόμη ένα ρηξικέλευθο επίτευγμα: την πρώτη προσομοίωση σε υπολογιστή ενός ολόκληρου οργανισμού. Το εν λόγω υπολογιστικό μοντέλο του βακτηρίου Mycoplasma genitalium θα αποτελέσει τη βάση για προσομοιώσεις μεγαλύτερων οργανισμών, που με τη σειρά τους θα ανοίξουν τον δρόμο στους επιστήμονες για την κατανόηση περίπλοκων ασθενειών, όπως ο καρκίνος και το Αλτσχάιμερ, και τον ταχύτερο σχεδιασμό φάρμακων, χωρίς τις απαιτητικές και δαπανηρές εργαστηριακές δοκιμές.

Μέχρι σήμερα η υπολογιστική βιολογία είχε πετύχει την προσομοίωση μεμονωμένων μεταβολικών διαδικασιών, όπως είναι η παραγωγή πρωτεϊνών βάσει της πληροφορίας που κωδικοποιεί μικρός αριθμός γονιδίων. Ομως το ινστιτούτο Κρεγκ Βέντερ σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ, χρησιμοποίησαν πληροφορίες από περισσότερες από 900 επιστημονικές δημοσιεύσεις και πέτυχαν να προσομοιώσουν όλες τις αντιδράσεις 28 κατηγοριών βιομορίων, όπως του DNA και του RNA, δηλαδή να αναπαραγάγουν εικονικά ολόκληρο το βακτήριο Mycoplasma genitalium, το οποίο παρασιτεί στα γεννητικά όργανα και το αναπνευστικό σύστημα του ανθρώπου.

«Σχεδόν κάθε εβδομάδα διαβάζετε στις εφημερίδες "ανακαλύφθηκε το γονίδιο του καρκίνου" ή "ανακαλύφθηκε το γονίδιο του Αλτσχάιμερ"», δήλωσε ο επικεφαλής της μελέτης που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση Cell, ο καθηγητής Εμβιομηχανικής στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ, Μάρκους Κόβερτ. «Πολύς κόσμος αναρωτιέται «γιατί τότε δεν έχουν θεραπευθεί όλες αυτές οι ασθένειες».

Η απάντηση είναι ότι ο καρκίνος δεν είναι πρόβλημα ενός γονιδίου αλλά πολλών χιλιάδων παραγόντων», εξήγησε ο δρ Κόβερτ. Το πρωτοποριακό υπολογιστικό μοντέλο περιλαμβάνει όλα τα γονίδια και τις γονιδιακές λειτουργίες, κάτι που μπορεί να ανοίξει τον δρόμο για αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση τέτοιων σύνθετων ασθενειών. «Το ερώτημα που μας απασχολεί τώρα είναι τι θα συνέβαινε αν εφαρμόζαμε την ίδια προσέγγιση σε έναν μεγαλύτερο οργανισμό όπως η Escherichia coli ή ακόμα και σε ένα ανθρώπινο κύτταρο», δήλωσε και εκτίμησε ότι θα έχει την απάντηση στο συγκεκριμένο ερώτημα σε ένα με δύο χρόνια.